درياچه اوان
درياچه زيباي اوان كه در حلقه ۴ روستاي اوان، وربن، زواردشت و زرآباد و ۱۸۰۰ متر ارتفاع از سطح دريا قرار دارد همچون نگيني زمرّدين مي درخشد و با چشم انداز مسحور كننده اش گردشگران داخلي و خارجي بسياري را در چهارفصل سال به خود جذب مي كند. اين درياچه كه بيش از ۷۰۰۰۰ مترمربع مساحت دارد از محيط خارج خود آبي را به طور مستقيم دريافت نمي كند و تنها از آب چشمه هاي موجود در كف درياچه تغذيه مي شود و به شكل حفره اي است كه عميق ترين بخش آن به عمق ۷/۵ متر در جنوب شرقي واقع شده است.غير از گونه هاي درختي دست كاشت نظير: بيد، چنار، تبريزي ، سيب ، آلبالو، گيلاس، سنجد، فندق و گردو؛ گياهان علفي مانند گون، كنگر، شيرين بيان و گونه هاي مختلف ديگر از خانواده گرامينه و لگومينيوزه هم در حوزه آبخيز اوان وجود دارند. از گياهان داخل درياچه هم مي توان به ني بن د ر آب phararmites australis و گياهان غوطه ور خوشاب potamageton crispus و چنگال آبي ceratophylum demersum اشاره كرد.
حيات وحش اين حوزه آبخيز شامل كل و بز – كه به علت شكار بي رويه و تخريب زيستگاه آنان كاهش چشمگيري يافته اند – پلنگ ، خرس قهوه اي، روباه، شغال، گرگ، گراز، شنگ، سياه گوش (گربه وحشي ) انواع عقاب ها، دال، دليچه، شاهين، جغد، كبك، فاخته، داركوب، سبزقبا، زاغي و انواع گنجشك سانان، قورباغه، لاك پشت، خرچنگ و … مي شود كه بايد انواع ماهي از جمله قزل آلاي رنگين، كپور و اردك ماهي را هم به آن افزود.
منبع: کتاب قزوین آیینه تاریخ و طبیعت ایران-محمدعلی حضرتی ها
