امامزاده اباذر
در ۱۵ كيلومتري شمال شرقي قزوين و بر فراز بلندي گسترده اي كه بر دره هاي كوهپايه و دشت مشرف است بناي كوچك و زيبايي قرار دارد كه به امامزاده اباذر معروف و از دير باز مهم تلقي شده است . " حمد ا… مستوفي – مورخ بزرگ قرن هفتم درباره آن آورده است: "… و گورهاي متبركه است نزديك دربند آشنستان و آن مزار را هيبتي تمام است ." بقعه اصلي و كهن – كه اينك در ميان شبستان ها و رواق ها ي الحاقي واقع شده – يك چهار ضلعي به طول ۳۰/۴ متر است كه از جانب شرقي با دريچه اي سنگي به خارج راه مي يابد . اين دريچه قوسي جناغي دارد و كتيبه اي در دور تا دور آن نگاشته شده كه داراي تاريخ جمادي الاخر۶۴۰ قمري است و دو رديف كاشي با طرح اسليمي و گل و بوته آن را قاب كرده است .
به جز ضريح امامزاده در گوشه شمال شرقي بقعه ، سنگ قبر مكعب مستطيلي با نقوش و خطوط برجسته قرار دارد و متعلق به صدر الدين احمد خالدي – ملقب به صدر جهان ، وزير غازان خان و از خاندان خالديان قزوين – است كه پنجره سنگي مشبكي بر بالاي آن نهاده اند.اين پنجره سنگي به ستاره هاي پنج ، شش و هشت پر و كتيبه اي به خطوط كوفي آراسته است . كاشي كاري زيبا و كتيبه هاي مختلف سنگي از قرون هفتم تا سيزدهم هجري را بايد به ويژگي هاي ديگر اين بنا افزود
منبع: کتاب قزوین آیینه تاریخ و طبیعت ایران-محمدعلی حضرتی ها
